Рубрика: Шеърият гулшани
НАВРЎЗ МУШОИРАСИ
СЕНИНГ МАКТУБЛАРИНГ Дераза ортидан боқардим пастга, Одамлар у ёқдан-бу ёққа ўтар. Йўл четида бир йигит гул кўтариб, Соатига қараб кимнидир кутар… Қалбимда уйғониб эски туйғулар, Ҳаяжонга тўлди вужудим бирдан. Шу йигит ёдимга солди барини Мен ҳам бир оҳуни севгандим дилдан. Аста хотиралар тушиб ёдимга, Стол тортмасидан хатларни олдим. Юрагим безиб, бир-бир кўз ташлаб […]
Давоми...